Thursday, August 31, 2006

twilight zone

Κατώτερο μισθό 1.250 ευρώ στο Δημόσιο διεκδικεί η ΑΔΕΔΥ

Ή αλλιώς, ό,τι πίπα μας κατεβαίνει στο κεφάλι τη λέμε κιόλας για να δικαιολογήσουμε τη θέση μας. Το δημόσιο έχει καταλήξει να είναι ο Άγιος Παντελεήμονας του κάθε αναξιοπαθούντα. Βέβαια, επειδή στην Ελλάδα οι αναξιοπαθούντες δεν είναι και τόσοι πολλοί, έχει μετατρέψει με απόλυτη επιτυχία πολλά εν δυνάμει παραγωγικά στοιχεία σε κοπρίτες ολκής. Σε κάθε πρωινή, ενημερωτική εκπομπή υπάρχει κι ένας που το παίζει κακομοίρης και ζητάει από τους υπθυνους να τον προσλάβει το δημόσιο. Προσοχή, δε ζητάει μία θέση εργασίας, ζητάει μία θέση στο δημόσιο - προφανώς έχουν διαφορά αυτά τα δύο...

Και εξηγούμαι: Στο δημόσιο υπάρχει διατίμηση στις (νόμιμες) αποδοχές. Υπάρχει διατίμηση στα προσόντα με τα οποία προσλαμβάνεται κανείς. Και δεν υπάρχει διατίμηση στο φόρτο εργασίας. Υπάρχει δηλαδή πιθανότητα κάποιος να σκοτώνεται στη δουλειά και να παίρνει τα ίδια με τον flash δημόσιο υπάλληλο αστραπή που σχολάει στις 2 και στη 1 είναι στο σπίτι και τρώει. Έπειτα η αξιολόγηση (όποια και αν είναι αυτή) που γίνεται κατά την πρόσληψη δεν επαναλαμβάνεται σχεδόν ποτέ μέχρι να συνταξιοδοτηθεί κάποιος...

Για αυτό και παιδιά αξιόλογα με διδακτορικά και γλώσσες έχουν καταλήξει να είναι της καρμοιριάς και της αναξιοπρέπειας. Όσοι μπαίνουν στο δημόσιο ταυτόχρονα λοβοτομούνται, ενώ όσοι μένουν στην απόξω μένουν και χωρίς δουλειές ανάλογες των ενδιαφερόντων τους και χωρίς αμοιβές για τους κόπους που έχουν καταβάλει τόσα χρόνια.

Όλα αυτά έχουν προσδώσει σε πολλά μέλη της συμπαθούς αυτής φυλής των δημοσίων υπαλλήλων έναν αέρα διαφορετικό. Έχει κάτι από σεϊχη στο St Moritz, κάτι από Ρώσσο γουνέμπορα στο Abijan, κάτι από αργόσχολο να το πούμε απλά.

Για αυτό και τόσα λεφτά είναι πολλά για κάποιον που απλά κρατάει ζεστό το παγκάκι στους σταθμούς του Προαστιακού. Και το κυριότερο, εκμαυλίζουν την αγορά εργασίας που κοιτάζει πώς να βολευτεί και όχι πώς να παράγει...

Wednesday, August 30, 2006

Τι μεγαλομανία

είναι αυτή που έχει πιάσει τους ανθρώπους σήμερα; Όλοι αυτοί που μέχρι χτες έζεχναν τα χνώτα τους, φορούσαν λερό σώβρακο και είχαν τρύπια κάλτσα που βρήκαν τόσον αέρα και τον πουλάνε με το καφάσι;



Που γεννήθηκαν ξαφνικά όλοι αυτοί που έχουν βαφτίσει το jeep οικόσημο και μάθανε να μιλάνε με ξενικές ορολογίες; Δεν κοιτάνε να αγοράσουν κανένα σπιτάκι λέω γω μακριά από τις φτωχογειτονιές που παρκάρουν τ' αυτοκίνητά τους;

Και μένα ο παππούς μου διάβαζε Point de Vue όταν έβγαζε βόλτα τα mutton του και κάπνιζε χειροποίητα Partagas με καπνό Μεσολογγίου, αλλά δεν το κάνουμε και θέμα... Και να μην παραλείψω να αναφέρω την αγάπη του για το κλαρίνετο σε Ντο με διάταξη κλειδιών Oehler την οποία εξασκούσε με θέα τα Άγραφα και την Παλαιά Εκκλησία (παλιοκλίς το λεγόμενο αν καταφέρετε να το πείτε σε λιγότερο από 0.6 δευτερόλεπτα!). Α υπήρξε και αξιωματικός του Βασιλικού Στρατού και της Βασιλικής προεδρικής φρουρας.

Άντε, γιατί πολλοί μου ξεθάψατε τίτλους ευγενείας, αντί να βάλετε καμιά κολώνια να στρώσει η μπόχα σας.