δάκρυσα

Στο πάρκινγκ του τοπικού Super Market ένα παιδί, όχι πάνω από 26 χρονών, με πλησιάζει και μου ζητάει

λίγα λεφτά, πεινάω...

Εγώ, που είμαι και λίγο κουτοπόνηρος, του απαντάω ότι αν πεινάει, να πάμε στο supermarket να του πάρω ό,τι θέλει. Η απάντηση ήταν τόσο απρόσμενη που με σμπαράλιασε

ντρέπομαι...


Αποδείχτηκε ότι όντως τα είχε ανάγκη. Το παιδί ήταν Αλβανός που μόλις είχε έρθει στην Ελλάδα - τα ελληνικά τα είχε μάθει σε προηγούμενη 'επίσκεψή' του.

To χάσμα μεταξύ μας ασύλληπτο. Εγώ βρισκόμουν στο δρόμο προς το μαγαζί που πουλάει πατάκια για αυτοκίνητα και αυτός βρισκόταν στο δρόμο σκέτο. Αυτό που με συγκλονίζει, ακόμη και τώρα στις 5 το πρωί, είναι πως, ό,τι και αν έκανα για αυτόν τον άνθρωπο, το πρόβλημά του θα παρέμενε αμετάβλητο. Εύχομαι τα καλύτερα για αυτόν και όσους βρίσκονται σε αντίστοιχη θέση.

Κοιτάζοντάς το από μία άλλη προοπτική, είναι πραγματικά σαχλή η πολιτική της χώρας μας στον τομέα αυτό, επιτρέποντας σε μετανάστες να διασχίζουν τα σύνορα παράνομα και να τους νομιμοποιεί αργότερα. Αφού έχει την ανάγκη για νέο δυναμικό, θα ήταν σαφώς πιο έξυπνο να τους επιτρέπει να έρχονται με νόμιμες διαδικασίες, έχοντας κάνει κάποια διαλογή, δίχως να τους εξαναγκάζει να έχουν παράνομη υπόσταση με τις συνακόλουθες συνέπειες για αυτούς, αλλά και για την κοινωνία που τους φιλοξενεί.

Στη συνέχεια, τα τζιμάνια όλων των εμπλεκόμενων υπουργείων τους εξαθλιώνουν προκειμένου να τους δώσουν κάρτα παραμονής και ασφάλιση σε τέτοιο βαθμό που είμαι βέβαιος ότι θα προτιμούσαν να τρώνε από το μπωλ του σκύλου, παρά να υφίστανται όλα αυτά τα βασανιστήρια.

Πόσο λογικό είναι να τους βασανίζουμε κάνοντάς τους να μισήσουν τη χώρα στην οποία ζουν, αποξενώνοντάς μας ταυτόχρονα από έναν σημαντικότατο γείτονα; Πόσο λογικό είναι να μην έχει αυτός τη θέση μου, όπου είμαι βέβαιος ότι θα τα κατάφερνε και καλύτερα;

Γαμω-Σταυρίδια

Σήμερα κυρία το μάθημά μας είναι ότι οι ψηφοφόροι έχουν τους άρχοντες που τους αξίζουν.

Είδαμε ότι οι Θεσσαλονικείς είναι άνθρωποι έξω καρδιά και χαβαλέ - ούτε από θεομηνίες καταλαβαίνουν, ούτε Χριστό. Θέλουν νομάρχη τραγουδιστή. Τώρα, τι και αν έγινε μία θεομηνιούλα στην περιφέρειά του, θα έχει καιρό να ξεβουλώσει τα φρεάτια. Κάτι θα ρίχνει στο φραπέ, δεν έξηγείται αλλιώς.

Είδαμε ότι οι Λάκωνες, δεν είχαν πρόβλημα που τους κάηκαν τα σπίτια, αρκεί να μη χάσουν την παράδοση ότι είναι δεξιός νομός, για αυτό και έβγαλαν τον ίδιο νομάρχη. Τι και αν δεν είχε κάνει την αντιπυρική του πρόβλεψη; Δεξιός να είναι και ας είναι και κατιμάς.

Είδαμε ότι αν ο μπαμπάς σου έχει οργανώσει την κομματική βάση ενός κόμματος, και έχει ιδρύσει το ΕΣΥ, θα βγεις νομάρχης και θα συνεχίσεις την έλλειψη έργου και τις πολεοδομικές παραβάσεις. Και λέμε ότι ο λαός δεν έχει ιστορική και πολιτική μνήμη... Θυμάται τον αείμνηστο και ας έχει φύγει τόσα χρόνια, μας σταυρώνει το ΕΣΥ, του σταυρώνουμε την κόρη. Τουλάχιστον ένας κακός υπάλληλος έφυγε από την Εθνική τράπεζα. Κάτι είναι και αυτό...

Αν είναι έτσι, θέλουμε ΤΩΡΑ την Τζούλια Αλεξανδράτου για νομάρχη και την Εύη Λάσκαρη για Δήμαρχο. Να χορταίνει το μάτι μας τουλάχιστον.

Habemum... αθλητικογράφο;

Ο δήμος που διαμένω ήταν πριν από 12 χρόνια χωράφια. Υπανάπτυκτος εντελώς... Ούτε άσφαλτο δεν είχε. Όταν είχα δει πού θα μένω σε κάποια χρόνια, σε συνδυασμό με το μικρό της ηλικίας μου, νόμιζα ότι θα γυρνούσα στο χωριό.

Σήμερα ο δήμος απέχει πολύ από αυτό. Στο ενδιάμεσο έγιναν πάμπολλα έργα υποδομής που κανείς δε θα περίμενε να συμβούν σε ένα τόσο μικρό δήμο. Το έργο που παράγουν οι υπηρεσίες του δήμου είναι σαφώς τεράστιο, καθώς για κάθε κοινωνική ομάδα υπάρχει μία παροχή!

Όλα αυτά τα οφείλει σε μεγάλο βαθμό στο δήμαρχο που είχε τα τελευταία 12! χρόνια, καθώς αυτός κατάφερε να ανακηρύξει το δήμο οικιστική ζώνη και να περιορίσει την εμπορική ανάπτυξη, να βρει τα κονδύλια και να διασφαλίσει τη σωστή τους διαχείριση και έπειτα, να συνεισφέρει τόσες ιδέες στο δήμο.

Και όμως, από χτες ο δήμος έχει για δήμαρχο έναν αθλητικογράφο χωρίς πρότερη εμπειρία στην πολιτική και με κάτι υποψηφίους που ασχολούνται από νωρίς με τα κοινά (politically correct έκφραση για να πούμε κομματόσκυλα!!)

Όπως έλεγε και μία κυριούλα στο λεωφορείο: Όλο ο ίδιος να βγαίνει και ας έχει κάνει τόσα πολλά; Ας βγει και κανένας άλλος!!

Η ιστορία με τον Αριστείδη το Δίκαιο σε post industrial εκδοχή...


Όσο για τη μανία του εκλεκτορικού σώματος να επιλέγει πρόσωπα της τηλεόρασης και όχι της αγοράς και των επιχειρήσεων είναι ακατανόητη. Τι θεωρείτε ότι σε εξοπλίζει καλύτερα για τη διαχείριση ενός δήμου, μίας νομαρχίας ή και της χώρας; Η προσπάθεια να εκτελωνίσεις κάτι, η προσπάθεια να ανοίξεις εταιρία και να αντιμετωπίσεις την εφορία ή μήπως να κάνεις ανελιπώς κάθε Σάββατο καθαρισμό για να μην έχει μαύρα στίγματα το προσωπάκι σου και να υπερέχεις ξεκάθαρα;


Αχ κύριε Μαλακάση, ποιος θα βρεθεί να μας δικάσει...

6 στους 10 Έλληνες δεν έχουν χρησιμοποιήσει ποτέ Η/Υ

6 στους 10 Έλληνες δεν έχουν χρησιμοποιήσει ποτέ Η/Υ


Περιμένουμε να πάει η χώρα έτσι μπροστά; Τίποτε δεν αλλάζει, αν δεν αλλάξει και η νοοτροπία των ανθρώπων. Χωρίς τη μεγαλύτερη εξέλιξη που έχει υπάρξει τα τελευταία χρόνια, το μυαλό θα μείνει κολλημένο. Θα πρέπει να περάσει μία ολόκληρη γενιά μέχρι να αλλάξουν οι νοοτροπίες.

Ως τότε, όλα θα γίνονται όπως την εποχή του Παπαδόπουλου (όχι των μπισκότων). Οργάνωση υπηρεσιών, σχολική διδασκαλία και τόσα άλλα, μένει η χώρα πίσω, πώς το λένε; Γκέγκε κύριε ΟΤΕ και κύριε Λιάπη και κύριε Καραμανλή;


Ένας από τους σημαντικότερους λόγους για αυτή την απαξίωση του Η/Υ είναι ίσως και η έλλειψη ευρυζωνικού δικτύου σε προσιτές τιμές μέχρι πολύ πρόσφατα...

Ψηφίστε μάτια ψάρια - μία μαθηματική προσέγγιση των δημοτικών εκλογών στο Δήμο Αθηνών

Τέσσερις υπήρξαν οι αποδεικτικές μέθοδοι στην Ευκλείδια γεωμετρία και δεν αυξήθηκαν, ούτε πλήθυναν και ας πέρασαν τόσα χρόνια από τότε που τις κατέγραψε ο Ευκλείδης. Με τον καιρό η χρήση τους ξέφυγε από τα στενά όρια της γεωμετρίας και σήμερα τις συναντά σε πολλούς κλάδους των μαθηματικών. Σήμερα θα κάνουμε την υπέρβαση και θα δούμε την εφαρμογή τους στις δημοτικές εκλογές του Δήμου Αθηνών.


Η πιο απλή διαισθητικά είναι η σύνθεση. Στη διαδικασία αυτή παίρνουμε κάποιες θεμελιώδεις αρχές και κατασκευάζουμε τη λύση η οποία, αφού εκπορεύεται από σωστές ιδέες, είναι αναμφίβολα σωστή.



Στην περίπτωσή μας οι δήμαρχοι γνωρίζουμε ότι πρέπει να είναι καταφερτζήδες, λίγο διαπλεκόμενοι, λίγο ηθικά στοιχεία και να έχουν κάποιο ενδιαφέρον για την καθημερινή ζωή του πολίτη. Η σωστή επιλογή συνεργατών και η απεξάρτηση από πολιτικά "κολλήματα" και μεταγενέστερους πολιτικούς στόχους συνιστούν εγγύηση μίας επιτυχημένης δημαρχίας.

Δυστυχώς δε μπορούμε να βγάλουμε δήμαρχο με τη μέθοδο αυτή αφού κανείς δεν πληρεί τα προσόντα. Βέβαια μπορούμε να βγάλουμε άλλα συμπεράσματα όπως γίνε τρομοκράτης, άλλαξε χώρα και άλλα τέτοια.



Αμέσως μετά ήρθε μία πιο πονηρή μέροδος, η ανάλυση. Αυτή σου λέει ότι, αφού ξέρεις λίγο-πολύ ποιες είναι οι επιλογές (ιδανική φαντάζει για εμάς), ξεκίνα από αυτές και άμα λογικά καταλήξεις κάπου, σε μία παραδεκτή αλήθεια, έλα πες το και σε μας.



Ο Τσίπρας, και να τον επιλέξεις, δεν καταλήγεις σε καμία λογική αλήθεια... Και να έχει κάτι καλό, μόνο το γεγονός ότι πολιτεύεται με την ομπρέλα του ΣΥΝ νομίζω είναι αρκετό για να μην ξανακοιτάξουμε κατά κει. Ο Σκανδαλίδης και αυτός δεν είναι και τρομερή επιλογή. Έχει εμπειρία στην οργάνωση τσίρκων και ζωολογικών κήπων, ειδικά στο τμήμα με τα άγρια θηρία, αλλά κατά τα άλλα γρι.

Από την άλλη, ο Κακλαμάνης κάπως τα καταφέρνει, όχι στην οργάνωση, αλλά στο να σε πείθει ότι όλα πάνε μία χαρά, ενώ δεν πάνε. Αυτό έγινε και στη θητεία του στο υπουργείο Υγείας, όπου τίποτα δεν πήγε καλά, τα χρέη αυξήθηκαν, οι συμβάσεις με τις φαρμακευτικές έγιναν επαχθέστερες, δεν έγιναν προσλήψεις νοσοκόμων, δεν εφαρμόστηκαν ποτέ τα νομοσχέδια που ψήφισε και όμως όλοι νομίζουν ότι εξυγείανε το χώρο της υγείας! Αυτό του το ταλέντο, η λογική ότι αφού ο προηγούμενος δήμαρχος έγινε τώρα υπουργός υγείας, πρέπει και ο υπουργός υγείας να γίνει δήμαρχος για να συμπληρωθεί η τετράδα θέσεων και να παίξουν μπιρίμπα, καθώς και το γεγονός ότι ανήκει στο Κόμμα, οπότε Αυτό δε θα τον πολεμήσει και τόσο του κλέβει κάποια πρωτοσέλιδα, οδηγούν όλα σε μία κάποια λογική αλήθεια. Η ανάλυση ψηφίζει Κακλαμάνη λοιπόν.



Επόμενη μέθοδος είναι η απαγωγή σε άτοπο. Ξεκινάμε από τις πιθανές επιλογές και αποκλείουμε όλες όσες δεν καταλήγουν σε μία λογική αλήθεια.



Αν διαλέξουμε τον Κακλαμάνη, θυμόμαστε το γεγονός ότι δεν έχει κάνει τίποτα της προκοπής ως τώρα στην πολιτική και καταλήγουμε στο άτοπο... Το ίδιο και με το Σκανδαλίδη που δε μπορώ να καταλάβω πώς ακριβώς θα μας σώσει από την αθλιότητα της Αθήνας όπου οι δρόμοι είναι τίγκα στο σκουπίδι και τη λακούβα και ο δήμος τίγκα στο χρέος και η πολιτιστική παραγωγή του δήμου είναι τίγκα στους ημέτερους, τίγκα στην κακή συγκοινωνία, τίγκα στους τσαντισμένους οδηγούς. Γενικά είμαστε μία πόλη πολύ τίγκα. Πώς λέει ο ταξιτζής στο βενζινά με περισσή μαγκιά και τικ στο μάτι αλά Μαργαρίτης "φούλαρέ το"; Έτσι είναι και η Αθήνα μας· φούλ στα όλα της. Εδώ λοιπόν νικήτής είναι ο Τσίπρας, που ναι μεν δεν του βρίσκουμε τίποτα καλό, αλλά εδώ δεν του βρίσκουμε τίποτα κακό και αυτό είναι αρκετό για τη συγκεκριμένη αποδεικτική μέθοδο



Τελευταία μέθοδος έρχεται η μαθηματική επαγωγή. Αυτό σημαίνει ότι κάτι έχει συμβεί μία φορά και αν καταφέρουμε να δείξουμε πως αν το ίδιο σωστό συμβεί Ν φορές, τότε θα συμβεί και Ν και μία.



Για την περίπτωσή μας ο ΣΥΝ δεν έχει κυβερνήσει ούτε μία φορά. Άρα η πρώτη προϋπόθεση δεν ισχύει. Η ΝΔ κυβερνά το δήμο τόσες τετραετίες και όποτε από τις Ν πήγαμε στις Ν+1 από προκοπή, μόνο ντεμέκ είδαμε. Άρα τί προκύπτει; Σκανδαλίδης και ξερό ψωμί!




Διαλέξτε τη μέθοδο που σας αρέσει και let me know.

twilight zone

Κατώτερο μισθό 1.250 ευρώ στο Δημόσιο διεκδικεί η ΑΔΕΔΥ

Ή αλλιώς, ό,τι πίπα μας κατεβαίνει στο κεφάλι τη λέμε κιόλας για να δικαιολογήσουμε τη θέση μας. Το δημόσιο έχει καταλήξει να είναι ο Άγιος Παντελεήμονας του κάθε αναξιοπαθούντα. Βέβαια, επειδή στην Ελλάδα οι αναξιοπαθούντες δεν είναι και τόσοι πολλοί, έχει μετατρέψει με απόλυτη επιτυχία πολλά εν δυνάμει παραγωγικά στοιχεία σε κοπρίτες ολκής. Σε κάθε πρωινή, ενημερωτική εκπομπή υπάρχει κι ένας που το παίζει κακομοίρης και ζητάει από τους υπθυνους να τον προσλάβει το δημόσιο. Προσοχή, δε ζητάει μία θέση εργασίας, ζητάει μία θέση στο δημόσιο - προφανώς έχουν διαφορά αυτά τα δύο...

Και εξηγούμαι: Στο δημόσιο υπάρχει διατίμηση στις (νόμιμες) αποδοχές. Υπάρχει διατίμηση στα προσόντα με τα οποία προσλαμβάνεται κανείς. Και δεν υπάρχει διατίμηση στο φόρτο εργασίας. Υπάρχει δηλαδή πιθανότητα κάποιος να σκοτώνεται στη δουλειά και να παίρνει τα ίδια με τον flash δημόσιο υπάλληλο αστραπή που σχολάει στις 2 και στη 1 είναι στο σπίτι και τρώει. Έπειτα η αξιολόγηση (όποια και αν είναι αυτή) που γίνεται κατά την πρόσληψη δεν επαναλαμβάνεται σχεδόν ποτέ μέχρι να συνταξιοδοτηθεί κάποιος...

Για αυτό και παιδιά αξιόλογα με διδακτορικά και γλώσσες έχουν καταλήξει να είναι της καρμοιριάς και της αναξιοπρέπειας. Όσοι μπαίνουν στο δημόσιο ταυτόχρονα λοβοτομούνται, ενώ όσοι μένουν στην απόξω μένουν και χωρίς δουλειές ανάλογες των ενδιαφερόντων τους και χωρίς αμοιβές για τους κόπους που έχουν καταβάλει τόσα χρόνια.

Όλα αυτά έχουν προσδώσει σε πολλά μέλη της συμπαθούς αυτής φυλής των δημοσίων υπαλλήλων έναν αέρα διαφορετικό. Έχει κάτι από σεϊχη στο St Moritz, κάτι από Ρώσσο γουνέμπορα στο Abijan, κάτι από αργόσχολο να το πούμε απλά.

Για αυτό και τόσα λεφτά είναι πολλά για κάποιον που απλά κρατάει ζεστό το παγκάκι στους σταθμούς του Προαστιακού. Και το κυριότερο, εκμαυλίζουν την αγορά εργασίας που κοιτάζει πώς να βολευτεί και όχι πώς να παράγει...

Τι μεγαλομανία

είναι αυτή που έχει πιάσει τους ανθρώπους σήμερα; Όλοι αυτοί που μέχρι χτες έζεχναν τα χνώτα τους, φορούσαν λερό σώβρακο και είχαν τρύπια κάλτσα που βρήκαν τόσον αέρα και τον πουλάνε με το καφάσι;



Που γεννήθηκαν ξαφνικά όλοι αυτοί που έχουν βαφτίσει το jeep οικόσημο και μάθανε να μιλάνε με ξενικές ορολογίες; Δεν κοιτάνε να αγοράσουν κανένα σπιτάκι λέω γω μακριά από τις φτωχογειτονιές που παρκάρουν τ' αυτοκίνητά τους;

Και μένα ο παππούς μου διάβαζε Point de Vue όταν έβγαζε βόλτα τα mutton του και κάπνιζε χειροποίητα Partagas με καπνό Μεσολογγίου, αλλά δεν το κάνουμε και θέμα... Και να μην παραλείψω να αναφέρω την αγάπη του για το κλαρίνετο σε Ντο με διάταξη κλειδιών Oehler την οποία εξασκούσε με θέα τα Άγραφα και την Παλαιά Εκκλησία (παλιοκλίς το λεγόμενο αν καταφέρετε να το πείτε σε λιγότερο από 0.6 δευτερόλεπτα!). Α υπήρξε και αξιωματικός του Βασιλικού Στρατού και της Βασιλικής προεδρικής φρουρας.

Άντε, γιατί πολλοί μου ξεθάψατε τίτλους ευγενείας, αντί να βάλετε καμιά κολώνια να στρώσει η μπόχα σας.

Η πρώτη μου φορά Νο 5

Αυτός ο τίτλος, κατάλληλος για τσόντα (δεν την έχω δει για να μη ρωτάτε), ταιριάζει απόλυτα στον φοιτητικό αγώνα που λαμβάνει χώρα τις τελευταίες εβδομάδες.

Τόσες σχολές υπό κατάληψη, το νομοσχέδιο για το νέο νόμο πλαίσιο θα συζητηθεί αργότερα, και τελικά θα αρθούν οι καταλήψεις, θα γίνουν καινούργιες το νέο ακαδημαϊκό έτος ο νόμος θα ψηφιστεί κουτσουρεμένος και άγιος ο Θεός...


Το έχουμε ξαναδεί το έργο παιδιά! Πετάξτε τα ποπ κορν στην κοπέλα που σας τα πούλησε γιατί είναι χτεσινά και ζητήστε τα λεφτά σας πίσω. Από τις παρατάξεις των κυβερνητικών κομμάτων θα σωθούν 15 παιδιά και από τις εξωκοινοβουλευτικές 2 σε κάθε σχολή. Και όταν λέμε σωθούν εννοούμε θα καπαρώσουν εκείνες τις θέσεις στα υπουργεία και τις ΔΕΚΟ που δε βγαίνουν ποτέ σε προκηρύξεις... Και οι υπόλοιποι χαχόλοι θα έχουμε χειροκροτήσει τον κάθε μαλακάκο και θα του έχουμε δώσει δύναμη με την ψήφο μας... Σε 20 χρόνια θα λέμε, ήμαστε μικροί, δεν ξέραμε, αλλά δεν πειράζει, όταν είσαι φοιτητής πρέπει να είσαι επαναστατικός...

Για να κάνουμε επανάσταση! Μπούρδες δηλαδή γιατί έχει παρέλθει η εποχή του μπασκίνα και της κρατικής καταστολής, η εποχή του παρακράτους και της πάλης των πολιτικών συστημάτων και έτσι η επανάσταση δεν είναι πια αυτοσκοπός. Ποια επανάσταση παίδες; Εσείς που δεν ξέρετε ούτε το νέο νόμο; Έτσι γίνεται η επανάσταση, με όπλο την άγνοια και παντιέρα το μαγιό της παραλίας;

Εχθρούς εναντίον της ορθοδοξίας βλέπει η εκκλησία μας στον κώδικα Da Vinci και το ευαγγέλιο του Ιούδα., των οποίων την εμφάνιση μεθοδεύουν σκαιοί δημοσιογράφοι, σε μία άνευ προηγουμένου φενάκη εναντίον της πίστης μας.

Είναι κρίμα που η επίσημη εκκλησία βλέπει τα μέλη της σαν ηλίθιους , γιατί μόνο σε τέτοιους άλλωστε απευθύνονται τα φληναφήματα που λέει... Να μην ξεχάσ0υμε να μνημονεύσουμε την Αγωνιστική Επιτροπή Ορθοδόξων.

Ποιός μπορεί φοβάται ένα μυθιστόρημα και έναν πάπυρο; Και τα δύο θαυμαστά, το πρώτο για τη δυνατότητα που έχει ο άνθρωπος να σκέφτεται και να παράγει και το δεύτερο για τις δυνατότητες της αρχαιολογικής σκαπάνης και το πώς μπορεί κανείς να ερμηνεύσει το Ευαγγέλιο.

Λίγο είχαν αντιδράσει με την έκδοση του βιβλίου. Μήπως επειδή είχαν τρεχάματα με Βαβύληδες και Σια (εκ του συντροφία); Ή μήπως σκέφτηκαν ότι οι έλληνες με τα βιβλία έχουν την ίδια σχέση που έχουν οι επιβάτες λεωφορείου με τα αποσμητικά; Αντίθετα όσον αφορά τον κινηματογράφο, όλοι πάνε δόθε κείθε και κανένα σινεμαδάκι για να ξεχαρμανιάσουν, οπότε ας γκρινιάξουμε.

Εφόσον οι Πατερικές αλήθειες έχουν παγιωθεί μετά από τόσες Συνόδους και δεν κατέρρευσαν ούτε όταν ο Νεύτωνας και ο Γαλιλαίος μας έπιασαν από το αυτί και μας ταρακούνησαν συθέμελα, γιατί φοβούνται οι ιερείς; Φοβούνται σάμπως το Διεθνή Εβραιοσιωνισμό; τον Ταλμουδισμό ή τις σκοτεινές Αρνησίθρησκες Δυνάμεις; Θα ήταν πιο λογικό να φοβούνται τις οργανωμένες δυνάμεις του λενινισμού παρά αυτές τις σαχλαμάρες...

Μάλλον θέλουν να τραβήξουν την προσοχή του ποιμνίου. Διότι όταν σκεφτεί καθαρά, θα διαπιστώσει πόσο αχνή σχέση με τις διδαχές του Ευαγγελίου και τον Πατερικό βίο έχει η στάση ορισμένων από αυτούς...