Η πρώτη μου φορά Νο 5

Αυτός ο τίτλος, κατάλληλος για τσόντα (δεν την έχω δει για να μη ρωτάτε), ταιριάζει απόλυτα στον φοιτητικό αγώνα που λαμβάνει χώρα τις τελευταίες εβδομάδες.

Τόσες σχολές υπό κατάληψη, το νομοσχέδιο για το νέο νόμο πλαίσιο θα συζητηθεί αργότερα, και τελικά θα αρθούν οι καταλήψεις, θα γίνουν καινούργιες το νέο ακαδημαϊκό έτος ο νόμος θα ψηφιστεί κουτσουρεμένος και άγιος ο Θεός...


Το έχουμε ξαναδεί το έργο παιδιά! Πετάξτε τα ποπ κορν στην κοπέλα που σας τα πούλησε γιατί είναι χτεσινά και ζητήστε τα λεφτά σας πίσω. Από τις παρατάξεις των κυβερνητικών κομμάτων θα σωθούν 15 παιδιά και από τις εξωκοινοβουλευτικές 2 σε κάθε σχολή. Και όταν λέμε σωθούν εννοούμε θα καπαρώσουν εκείνες τις θέσεις στα υπουργεία και τις ΔΕΚΟ που δε βγαίνουν ποτέ σε προκηρύξεις... Και οι υπόλοιποι χαχόλοι θα έχουμε χειροκροτήσει τον κάθε μαλακάκο και θα του έχουμε δώσει δύναμη με την ψήφο μας... Σε 20 χρόνια θα λέμε, ήμαστε μικροί, δεν ξέραμε, αλλά δεν πειράζει, όταν είσαι φοιτητής πρέπει να είσαι επαναστατικός...

Για να κάνουμε επανάσταση! Μπούρδες δηλαδή γιατί έχει παρέλθει η εποχή του μπασκίνα και της κρατικής καταστολής, η εποχή του παρακράτους και της πάλης των πολιτικών συστημάτων και έτσι η επανάσταση δεν είναι πια αυτοσκοπός. Ποια επανάσταση παίδες; Εσείς που δεν ξέρετε ούτε το νέο νόμο; Έτσι γίνεται η επανάσταση, με όπλο την άγνοια και παντιέρα το μαγιό της παραλίας;