Ο δήμος που διαμένω ήταν πριν από 12 χρόνια χωράφια. Υπανάπτυκτος εντελώς... Ούτε άσφαλτο δεν είχε. Όταν είχα δει πού θα μένω σε κάποια χρόνια, σε συνδυασμό με το μικρό της ηλικίας μου, νόμιζα ότι θα γυρνούσα στο χωριό.
Σήμερα ο δήμος απέχει πολύ από αυτό. Στο ενδιάμεσο έγιναν πάμπολλα έργα υποδομής που κανείς δε θα περίμενε να συμβούν σε ένα τόσο μικρό δήμο. Το έργο που παράγουν οι υπηρεσίες του δήμου είναι σαφώς τεράστιο, καθώς για κάθε κοινωνική ομάδα υπάρχει μία παροχή!
Όλα αυτά τα οφείλει σε μεγάλο βαθμό στο δήμαρχο που είχε τα τελευταία 12! χρόνια, καθώς αυτός κατάφερε να ανακηρύξει το δήμο οικιστική ζώνη και να περιορίσει την εμπορική ανάπτυξη, να βρει τα κονδύλια και να διασφαλίσει τη σωστή τους διαχείριση και έπειτα, να συνεισφέρει τόσες ιδέες στο δήμο.
Και όμως, από χτες ο δήμος έχει για δήμαρχο έναν αθλητικογράφο χωρίς πρότερη εμπειρία στην πολιτική και με κάτι υποψηφίους που ασχολούνται από νωρίς με τα κοινά (politically correct έκφραση για να πούμε κομματόσκυλα!!)
Όπως έλεγε και μία κυριούλα στο λεωφορείο: Όλο ο ίδιος να βγαίνει και ας έχει κάνει τόσα πολλά; Ας βγει και κανένας άλλος!!
Η ιστορία με τον Αριστείδη το Δίκαιο σε post industrial εκδοχή...
Όσο για τη μανία του εκλεκτορικού σώματος να επιλέγει πρόσωπα της τηλεόρασης και όχι της αγοράς και των επιχειρήσεων είναι ακατανόητη. Τι θεωρείτε ότι σε εξοπλίζει καλύτερα για τη διαχείριση ενός δήμου, μίας νομαρχίας ή και της χώρας; Η προσπάθεια να εκτελωνίσεις κάτι, η προσπάθεια να ανοίξεις εταιρία και να αντιμετωπίσεις την εφορία ή μήπως να κάνεις ανελιπώς κάθε Σάββατο καθαρισμό για να μην έχει μαύρα στίγματα το προσωπάκι σου και να υπερέχεις ξεκάθαρα;
Αχ κύριε Μαλακάση, ποιος θα βρεθεί να μας δικάσει...
Monday, October 16, 2006
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment